Chiropraktyka jest formą terapii opracowaną pod koniec XX wieku, która polega na ręcznym nastawianiu kręgosłupa. Osteopatia jest w zasadzie dziedziną o podobnym zakresie działania. Obie techniki mają jednak wspólną historię.

Chiropraktyka - historia metody

Pierwszy udokumentowany przypadek leczenia z użyciem rąk terapeuty datuje się na 400 rok przed nasza erą, a terapeutą był oczywiści Hipokrates. Leczył on dolegliwości bólowe swoich pacjentów uciskając plecy, lub depcząc po nich.

Chiropraktyka powstała zatem z tradycji nastawiania kości i pojawiła się dzięki Danielowi Palmerowi. Interesował się on medycyną, do której zaliczał uzdrawianie magnetyczne oraz duchowe.

Jego zainteresowanie leczeniem innych pojawiło się w momencie, kiedy wsunął, jak to opisuje, krąg używając wyrostka jako dźwigni. Zabieg wykonał na osobie niesłyszącej i jak można się domyślić pacjent Palmera odzyskał słuch.

Kolejny pacjent cierpiał na dolegliwości sercowe, których przyczyną miał być wysunięty kręg w odcinku piersiowym. Palmer był tak przekonany o tym, że odkrył zupełnie nową metodę leczenia, że wkrótce otworzył własną szkołę, w której prowadził kursy dla studentów. Jego ambicje były ogromne, a co najważniejsze był przekonany, że jest w stanie wyleczyć każdą jednostkę chorobową.

Nie ulega wątpliwości, że zdawał on sobie sprawę z roli połączeń nerwowych i funkcji obwodowego układu nerwowego, jednak teoria jaką opracował i głosił kłóciła się z poglądami ówczesnej medycyny.

Chiropraktyka - krytyka

Palmer wykluczał fakt, iż przyczyną wielu chorób i infekcji mogą być wirusy, bakterie i grzyby, czyli czynniki zupełnie nie związane z kręgosłupem. Głoszenie przez Palmera teorii, że jego metoda leczenia jest jedyną właściwą doprowadziła do jawnej wojny i kampanii przeciwko tej ideologii.

Środowisko lekarzy oskarżyło go o praktykowanie medycyny bez uprawnień i skazało go na więzienie. Jednak rozpowszechnianiem ideologii zajął się syn Palmera, Bartlett Joshua, założyciel Uniwersalnego Stowarzyszenia Chiropraktyki. A w roku 1925, założono Brytyjskie Stowarzyszenie Chiropraktyków Europejskich. W tym samym czasie w Ameryce ruszyła akcja przeciwko nielegalnym praktykom.

W roku 1963 powstał Komitet ds. Szarlatanerii założony przez Amerykańskie Towarzystwo Medyczne (AMA), którego głównym celem było oczywiście wyeliminowani chiropraktyki. Zostali jednak oskarżeni o nieuczciwą konkurencję i próbę zmonopolizowania rynku przez medycynę i przegrali proces.

Niektórzy lekarze podjęli jednak próbę nawiązania współpracy z chiropraktykami. Ci którzy wykazali taką chęć zaczęli zajmować się leczeniem wyłącznie schorzeń kręgosłupa, dając tym samym początek tworzenia medycyny manualnej. Jednak mimo wszystko chiropraktyka nie została uznana przez medycynę akademicką i nadal jest zaliczana do działu leczenia niekonwencjonalnego.

Dodatkowo warto wspomnieć, że rdzenni chiropraktycy głosili również teorię, że podwichnięcia kręgów mogą blokować przepływ tak zwanej wrodzonej inteligencji, która była energią życiową.

Osteopatia

Podobnie wygląda historia osteopatii. Za ojca tej formy leczenia uważa się Still’a, syna pastora z USA. W wieku 10 lat wyleczył on bóle głowy za pomocą trakcji oraz ruchów rotacyjnych.

Still żył w czasach, w których medycyna nie była praktykowana w sposób prawidłowy, a lekarze bardzo często byli bezradni w obliczu choroby. Uważał, że ciało człowieka jest maszyną idealną, stworzoną przez Boga i ze należy dbać o idealne jego funkcjonowanie. Doszedł również do wniosku, że ogólny stan zdrowia można ocenić poprzez dokładne badanie palpacyjne, a ostrożna manipulacja może doprowadzić do przywrócenia zaburzonej funkcji.

Za początek osteopatii uznaje się 1874 rok, kiedy to Still ogłosił osteopatie alternatywą dla

medycyny amerykańskiej. W roku 1892 założył Amerykańską Szkołę Osteopatii (ASO) Nie da się jednak ukryć, że dogłębne studiowanie technik chiropraktyków i osteopatów pozwoliło na opracowanie systemu leczenia manualnego nazwanego później medycyną manualną.

W dzisiejszych czasach podejście do tematu chiropraktyki zmieniło się diametralnie. W związku z tym, że na podstawie odkryć Palmera i Still’a powstał obecny system lecznictwa manualnego, chiropraktyka rozwija się również prężnie i dynamicznie. Osoby zajmujące się tą formą terapii mają najczęściej rozległą wiedzę z zakresu anatomii i biomechaniki, oraz są świadome konsekwencji stosowania technik manualnych.

Opracowanie: Anna Mąka