To zaburzenie budowy i funkcji stawu biodrowego, związanego z nieprawidłowym kontaktem panewki stawowej z okolicą głowowo-szyjkową kości udowej, która może spowodować powstanie zmian degeneracyjnych omawianego stawu.

Przyczyny

Etiologia konfliktu udowo-panewkowego nie jest do końca znana. Występuje on u 10-15% społeczeństwa – z częstotliwością występowania zależną od typu konfliktu, co zostanie przedstawione w dalszej części tekstu. Przyczyn konfliktu upatruje się w nawet niewielkich odchyleniach w budowie anatomicznej stawu biodrowego, ze współistniejącym wykonywaniem aktywności fizycznej, wymagającej ustawień w skrajnych pozycjach. Do czynników predysponujących zalicza się również schorzenia takie jak: dysplazja stawu biodrowego, złuszczenie głowy kości udowej, złamania, koślawość kości udowych, czy zwiększona antetorsja (przodoskręcenie szyjki kości udowej).

Typy

• Krzywkowy (Cam) – najczęstszy, głównie u mężczyzn po 30 roku życia. Głowa kości udowej jest innego kształtu – niekulistego – dochodzi do nadmiernego kościotworzenia przy połączeniu głowy i szyjki uda tak, że głowa kości udowej opiera się o obrąbek panewki.
• Kleszczowy (Pincer) – występujący głównie u kobiet ok. 40 roku życia. Dochodzi do kompensacyjnego kostnienia obrąbka w wyniku nieprawidłowości w budowie panewki, który skutkuje przyparciem szyjki kości udowej, a tym samym ograniczeniem zakresu ruchu w stawie biodrowym.
• Mieszany – rzadziej występujący, połączenie obu wyżej opisanych rodzajów konfliktu.

Możliwości leczenia

Celem leczenia fizjoterapeutycznego, w przypadku konfliktu udowo-panewkowego, jest zachowawcza ochrona stawu biodrowego, zapobiegająca dalszym deformacjom, zmniejszająca dolegliwości bólowe, a często powodująca też poprawę zakresu ruchomości. Metodami terapeutycznymi wykorzystywanymi w tym schorzeniu są, m.in.:

• Techniki mięśniowo-powięziowe,
• Terapia punktów spustowych przeciążonych struktur mięśniowych w obrębie miednicy, kończyny dolnej,
• Terapia manualna – wykorzystująca, np. mobilizacje stawowe,
• Suche igłowanie,
• Pinoterapia,
• Treningi wzmacniające mięśnie silnie powiązane z odpowiednim funkcjonowaniem stawu biodrowego.

Nie należy zapominać, że ograniczenia zakresu ruchów wynikają przede wszystkim z kostnej budowy. Dlatego też w wielu przypadkach, leczenie omawianego schorzenia wymaga interwencji chirurgicznej. Pod uwagę należy brać wiek, zaawansowanie zmian, czy potrzeby chorych. Metody artroskopowe, czy zabiegi otwarte wykazują dobrą skuteczność – zależną od momentu rozpoznania i rozległości zmian w operowanym stawie biodrowym.