Mielopatia jest stanem klinicznym, związanym z patologią rdzenia kręgowego. Mielopatia szyjna wynika z bezpośredniego ucisku rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym przez zmiany degeneracyjne. Uszkodzenia spowodowane są przez niedokrwienie bądź zmiany będące skutkiem mikrourazów tego odcinka. Jest to jedna z najczęstszych chorób kręgosłupa u osób powyżej 55 roku życia. Choroba ma zazwyczaj przewlekły charakter, z wolno postępującymi objawami klinicznymi.

Objawy mielopatii szyjnej

Charakterystyczne objawy dla mielopatii szyjnej:

• zaburzenia chodu
• początkowo bóle szyi i karku
• problemy z mikcją oraz defekacją
• dodatni odruch Babińskiego, Hoffmana
• zaburzenia czucia w rękach i osłabienie siły mięśniowej
• wielopoziomowe osłabienie bądź wielopoziomowe zaburzenia czucia

Mielopatia szyjna – badania

Diagnostyka opiera się na szczegółowym wywiadzie, testach funkcjonalnych oraz obrazie klinicznym Pacjenta. Dodatkowo warto wykonać badania tomografii komputerowej bądź rezonansem magnetycznym odcinka szyjnego kręgosłupa. Badania obrazowe pozwolą na obiektywną ocenę struktur kręgosłupa oraz zaburzeń przepływu w kanale rdzenia.

Mielopatia szyjna – fizjoterapia

Postępowanie fizjoterapeutyczne jest dobierane indywidualnie do każdego przypadku. Zgodnie z międzynarodową klasyfikacją ICF dotyczącą odcinka szyjnego kręgosłupa, interwencja terapeutyczna polega na mobilizacji lub manipulacji segmentów szyjnych i piersiowych, rozluźnieniu tkanek miękkich (tj. np. terapia punktów spustowych, powięziowa), w określonych przypadkach neuromobilizacje oraz kinezyterapia skoncentrowana na wytrzymałości oraz sile mięśniowej.