Sarkopenia to choroba pojawiająca się wraz z wiekiem. Objawia się uogólnionym i progresywnym spadkiem masy mięśni szkieletowych oraz siły mięśniowej, której towarzyszy pogorszenie sprawności, stanu funkcjonalnego oraz deficytu mobilności. Powoduje to pogorszenie jakości życia, a w konsekwencji może prowadzić do śmierci.

Sarkopenia charakteryzuje się:

• osłabieniem siły mięśniowej;
• szybką męczliwością;
• zaburzeniami równowagi i koordynacji ruchowej;
• spadkiem masy ciała;
• zaburzeniami oddychania;
• zaburzeniami defekacji.

Sarkopenia – diagnostyka

Nie ma skutecznych testów diagnostycznych potwierdzających sarkopenię, natomiast Europejska Grupa Robocza ds. Sarkopenii opracowała kryteria diagnostyczne. Sarkopenia potwierdzona zostaje podczas spełnienia pierwszego kryterium oraz jednocześnie jednego z dwóch:

1. obniżona masa mięśniowa;
2. zmniejszona siła skurczu mięśni szkieletowych;
3. spadek sprawności ruchowej.

Wartość kliniczną w diagnostyce sarkopenii mają testy funkcjonalne jak:

• test prędkości chodu (4 lub 6 m);
• test "wstań i idź";
• test SPPB w analizie funkcji kończyn dolnych.

Leczenie sarkopenii

Leczenie sarkopenii ma na celu poprawę siły mięśniowej oraz profilaktykę możliwych powikłań (np. złamania osteoporotyczne). Należy pamiętać, że osoby zmagające się z sarkopenią przede wszystkim muszą zmienić styl życia w celu zmniejszenia ryzyka rozwoju choroby. Postępowanie fizjoterapeutyczne opiera się głównie na kinezyterapii, której celem jest zwiększenie masy mięśniowej. Ponadto stosowane są masaże klasyczne działając pobudzająco na włókna mięśniowe do skurczu oraz poprawiając ich trofikę, które zapobiegają zanikom mięśniowym.