Staw barkowo-obojczykowy łączy łopatkę z obojczykiem przez więzadło barkowo-obojczykowe. Jest stawem pomocniczym w obniżaniu i unoszeniu łopatki, pomaga wysunąć ją do przodu, cofać oraz współuczestniczy w ruchach obrotowych. Charakteryzuje się małą ruchomością w zakresie 5 – 8 stopni w każdej płaszczyźnie.

Uszkodzenie stawu barkowo-obojczykowego – przyczyny

Pomimo niewielkich rozmiarów oraz stosunkowo małej ruchomości staw narażony jest na uszkodzenia mechaniczne w kontakcie bezpośrednim oraz przeciążenia, które mogą powodować dolegliwości bólowe oraz ograniczenia ruchomości.

Do głównych przyczyn uszkodzenia należą: upadek na wyprostowaną rękę, sporty kontaktowe (szczególnie sztuki walki, piłka ręczna).

Wyróżnia się 6 typów uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego od przeciążenia więzadła barkowo-obojczykowego do jego rozerwania z przemieszczeniem się obojczyka pod wyrostek kruczy.

Uszkodzenie stawu barkowo-obojczykowego – objawy

Do głównych objawów uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego zalicza się:

• tkliwość kompresyjna stawu
• obrzęk a nawet zaburzenia czucia
• ograniczona ruchomość kończyny górnej
• dolegliwości bólowe nasilające się podczas ruchu
• „objaw klawisza” charakteryzujący się wystającym końcem obojczyka

Uszkodzenie stawu barkowo-obojczykowego – leczenie u fizjoterapeuty

W zależności od typu uszkodzeń stosuje się odpowiednie leczenie. W pierwszych III typach leczenie zachowawcze u fizjoterapeuty powinno przynieść oczekiwany efekt poprzez uśmierzenie bólu oraz poprawę sprawności kończyny górnej. Postępowanie fizjoterapeutyczne obejmuje zaopatrzenie ortopedyczne (jeżeli jest konieczne), fizykoterapię, kinezyterapię (leczenie ruchem) oraz terapię manualną dostosowaną do aktualnego stanu Pacjenta. Kolejne typy uszkodzeń zazwyczaj wymagają interwencji chirurgicznej.