Kaletka podbarkowa zlokalizowana jest pod wyrostkiem barkowym łopatki. Pełni funkcję amortyzacyjną na przebiegu ścięgien mięśni oraz zapewnia odpowiedni ślizg głowy kości ramiennej względem wyrostka barkowego.

Objawy zapalenia kaletki podbarkowej

Powtarzanie czynności unoszenia ramienia prowadzi do zwężenia przestrzeni między strukturami kostnym i rozwinięcia się stanu zapalnego kaletki. W efekcie daje to szereg nieprzyjemnych objawów i dolegliwości.

Objawy zapalenia kaletki podbarkowej to:

• ograniczenie ruchomości – szczególnie ruch unoszenia kończyny ponad głowę
• ciężki do zlokalizowania ból, zazwyczaj odczuwany jest na całym barku
• ból w górnej części ramienia od przodu a czasami odczuwany w nadgarstku i ręce
• ból towarzyszący w czasie ruchu i spoczynku, bóle nocne
• niewielkie osłabienie siły mięśniowej.

Zapalenie kaletki podbarkowej – badania

Badanie diagnostyczne przy zapaleniu kaletki podbarkowej obejmuje wywiad, palpację, oględziny oraz wykonanie testów funkcjonalnych, w celu postawienia diagnozy wstępnej. U Pacjenta celem potwierdzenia wstępnej diagnozy można wykonać badanie RTG dla stawu ramiennego. Dzięki temu można wykryć między innymi ostrogi na wyrostku barkowym, które powodują zwężenie przestrzeni podbarkowej. Innymi pomocnymi badaniami są USG i rezonans magnetyczny. Badania te umożliwiają stwierdzenie stanu zapalnego lub ewentualnego przerwania ścięgna mięśni wchodzących w skład stożka rotatorów.

Zapalenie kaletki podbarkowej – leczenie u fizjoterapeuty

Zwykle oczekiwany rezultat daje leczenie zachowawcze zapalenia kaletki podbarkowej, którego głównym elementem jest ograniczenie aktywności fizycznych wywołujących dolegliwości. Przy stanach ostrego stanu zapalnego zaleca się unieruchomienie stawu poprzez ortezę. Terapię uzupełnia się doustnym zażywaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych a także postępowaniem fizjoterapeutycznym.

Leczenie fizjoterapeutyczne zapalenia kaletki podbarkowej opiera się na:

• kinezyterapii z naciskiem na poprawę zakresu ruchu i zwiększeniu siły mięśniowej
• terapii manualnej w celu usunięcia punktów spustowych
• terapii powięziowej
• mobilizacji struktur okołostawowych
• kinesiotapingu (plastrowanie dynamiczne)
• stosowaniu odpowiednich zabiegów fizykalnych jako terapii wspomagającej.